Alle mensen die de overheid en de controlerende instanties zo graag willen geloven, zouden we graag eens wijzen op gezondheid affaires uit het verleden. Affaires met middelen die door de instanties waren goedgekeurd. Natuurlijk zijn we al weer een tijd verder het is echter ook een feit dat de controlerende instanties kapot zijn bezuinigd, kaalgeplukt, samengevoegd. Voor gelden zijn ze vaak deels afhankelijk van de bedrijven die ze zouden moet controleren. Sterker nog, vaccins worden door fabrikanten zelf getest. Alleen de uitkomsten worden gedeeld met een controlerende instantie.
Affaires zoals het DES hormoon schandaal waar zwangeren met problemen van 1947-1976 advies werd gegeven DES te gebruiken. De dochters, kleinkinderen en achterkleinkinderen hebben nog altijd te kampen hebben met de desastreuze gevolgen van wat door de pharmacie en overheden indertijd als veilig werd bestempeld. Hoeveel generaties na hen zullen nog moeten lijden voor beslissingen die zijn genomen door de autoriteiten en deskundigen van toen?
Dat lijden beperkt zich niet alleen tot het fysieke gevaar en ongemak wat de slachtoffers hebben maar ook de strijd om erkenning. De problemen die ontstonden zijn de volgende:
- Bij veel (met name vrouwelijke) foetussen ontstonden hierdoor afwijkingen aan de inwendige geslachtsorganen en vormafwijkingen aan de baarmoeder, wat bij sommige desdochters leidde tot verminderde vruchtbaarheid.
- In sommige gevallen komen (door de vormafwijkingen) tijdens de zwangerschap afwijkingen van de ligging van de foetus voor, bijvoorbeeld een dwarsligging of een stuitligging.
- De blootstelling aan DES in de baarmoeder bleek te leiden tot een vergrote kans op een anders zeldzame vorm van vaginakanker, ‘clear cell’-adenocarcinoom (CCAC) en op voorstadia van baarmoederhalskanker.
- De afwijkingen aan de inwendige geslachtsorganen bleken ook na de geboorte te leiden tot een hogere kans op dit type carcinoom.
- Meestal is de enige bij desdochters waargenomen afwijking een wat grotere uitbreiding van het endocervicale epitheel (het slijmvlies in het kanaal van de baarmoederhals) dan normaal, tot over de hele ectocervix (dat deel van de cervix dat in de vagina zichtbaar is) en soms reikend tot op de vaginatop (ectropion). Dit heeft verder weinig consequenties, behalve een vaak iets overvloediger vaginale afscheiding dan gemiddeld. Wel wordt aanbevolen dat deze vrouwen geregeld een uitstrijkje laten maken.
Niet alleen de dochters en kleindochters hadden met problematiek te maken, ook zonen en kleinzonen kampen met afwijkingen aan geslachtsdelen. Na jarenlange strijd hebben de fabrikanten, overigens zonder aansprakelijkheid te erkennen een fonds opgericht om slachtoffers te kunnen compenseren. In Belgie gaat de strijd om erkenning tot op heden door..
Denk ook aan het SOFTENON schandaal, ook bekend als Thalidomide. Begin jaren zestig bleek dat het slaap- en kalmeringsmiddel Softenon de geboorte van mismaakte kinderen veroorzaakte. Na de introductie in de jaren vijftig leek thalidomide een wondermiddel. Het slaapmiddel ging zeer effectief de ochtendmisselijkheid van zwangere vrouwen tegen. Het leek bovendien opvallend veilig. Het onderdrukte de ademhaling niet, terwijl dat bij oudere slaapmiddelen wél eens voorkwam.
Rond 1960 zorgden enkele publicaties voor verontrusting. De eerste melding was dat het middel bij langdurig gebruik mogelijk zenuwen beschadigde. Ook nam kort na de introductie van thalidomide het aantal kinderen met focomelie toe, een aandoening waarbij ledematen van kinderen verkort of zelfs volledig afwezig zijn.
In Duitsland gingen de thalidomidetabletten onder de merknaam Contergan als warme broodjes over de toonbank. In drie jaar tijd was dat 18,9 ton, waarvan veertien ton in het laatste jaar. Op de afdeling pediatrie van universiteit van Hamburg was er van 1949 tot 1959 geen enkele patiënt met focomelie gezien. In 1959 was er een enkel geval, in 1960 waren er dertig en in 1961 liefst 154.
Dr W. Lenz, een slimme kinderarts, vermoedde in november 1961 dat er een verband was tussen de focomelie en het slikken van thalidomide door zwangere vrouwen. Uit verder onderzoek – ook in andere landen – bleek dat in bijna elk geval van focomelie de moeder tussen de derde en de achtste week van de zwangerschap thalidomide slikte. Soms richtten slechts enkele tabletten in een specifieke periode van de zwangerschap al de schade aan.
De vruchtbeschadigende (teratogene) werking bleek specifiek voor sommige diersoorten. Zo zagen onderzoekers bij sommige konijnensoorten deze teratogene werking als de stof tussen de achtste en de zestiende dag van de zwangerschap werd gegeven, terwijl muizen daar geen last van hadden.
Door die vaststelling moeten nieuwe geneesmiddelen tegenwoordig op meer diersoorten zijn getest. Afgezien van de test op de giftigheid van een nieuw geneesmiddel in meerdere diersoorten, brengen onderzoekers daarbij het afbraakproces goed in kaart. Ook is er sindsdien meer aandacht voor de mogelijke teratogene werking van nieuwe geneesmiddelen. Dit mocht natuurlijk nooit meer gebeuren!
Desondanks zijn bij de zogenaamde Covid vaccins die nu worden gegeven de dierproeven niet afgerond. Dat duurde te lang. Hoe veilig is dat?
Uit een recenter verleden hebben we het voorbeeld van Pandemrix van GSK, goedgekeurd door de instanties in 2009, diende men het toe aan hele sporthallen vol kinderen. Velen van hen ontwikkelden daarna narcolepsie. Het erge daarbij was dat men bij GSK wist dat er iets niet goed was. Dit bleek later in de rechtzaken die tegen de staat zijn gevoerd tot voor kort. Tegen de staat ja want de fabrikant had zich ingedekt. Voor de Covid vaccins heeft de staat zich ook ingedekt dit maal. Nu zou de verantwoordelijkheid liggen bij diegene die het in spuit.
(bron: O.A. Nemo kennislink)
